Dag 18: Oppdal – Beitostolen

Bedden waren redelijk goed, nachtrust ook redelijk. Voor vandaag hebben we niet heel veel km voor de boeg, namelijk 225km. Dus we hebben tijd om onderweg wat te bekijken. Aangezien we gisteren de hele dag in de auto hebben gezeten, is het tijd om iets actiefs te gaan doen. In het boekje dat door de reisorganisatie is meegeleverd staat een mooie wandelroute in een nationaal park van ongeveer 6 km. Dat is een mooie afstand. Er stond echter ook bij dat de duur van de wandeling 2 tot 3 uur is… Daar had misschien een lampje moeten gaan branden….

Daarnaast staat er: “Het is een hooggelegen moerasgebied, het wordt omringt door bergen en toendra’s. Er liggen deels houten vlonders en bruggetjes. De beste tijd voor een bezoek is tussen half juni en half september (nou in die periode zitten we dus dat is goed). Vooral in het voorjaar kan het hier zeer drassig zijn, ook op het pad; laarzen zijn dan aanbevolen.”

Als ik dit teruglees denk ik: “Sinds wanneer valt het voorjaar eind augustus in Noorwegen?”. Maar goed, het is maar goed dat ik van te voren niet wist wat ons te wachten stond voordat we er aan begonnen, anders waren we waarschijnlijk niet gegaan en dan hadden we al het mooie gemist.

Om te beginnen kon ik geen adres vinden om in te geven in de navigatie, dus hebben we de GPS coördinaten uit het boekje maar ingegeven. Dit was de vorige keer geen succes, maar aangezien we niets anders hebben, doen we het er maar mee. Deze keer was het wel goed. Het is wel goed dat we ze ingegeven hebben, anders waren we er zo voorbij gereden. Het startpunt ligt iets van de weg af (onverhard natuurlijk en aangezien ik achter het stuur zit en ik dit nog steeds niet heel fijn vind, is het even een stress momentje om er te komen, maar we komen natuurlijk gewoon bij het startpunt).
De route begint inderdaad met een houten vlonder, met stukje grasland was een beetje nattig is, maar prima te doen. Dan komen we bij het eigenlijke startpunt van de route. Rechtsom is het 4.7 km tot de vogelspot plaats, linksom slechts 1 km. Dus totaal is deze route 5.7 km. Nou dat moet te doen zijn… Dus rechtsom de 4.7km. Hier lopen een soort geitenpaadjes door het landschap. Hier en daar wat modderig, maar dan kan je er wel net naast stappen en af en toe erin. Naast het pad treffen we af en toe een soort vijvertjes aan. Hier en daar hoor je naast het pad wat geritsel, maar we zien niets. Op een gegeven moment hoor ik zelfs iets knagen aan de rietstengels en ik zie ook de rietstengels bewegen, maar helaas ik zie niets, zelf inzoomen met de fotocamera geeft geen inzicht. We komen we een heel lief klein kikkertje tegen midden op het pad, hij was ongeveer een cm of 2. Die is net aan de dood ontsprongen door maatje 43 van Dennis.
Aan het einde van dit stuk wordt het wat drassiger en dus modderiger. Je moet echt even goed kijken waar je je voeten neerzet. Gelukkig hebben we allebei onze wandel/bergschoenen aan dus we kunnen wat hebben. Dan gaan we een klein bruggetje over en vanaf dat punt was het volgens mij lastig om nog vlonder of iets dergelijks aan te leggen want vanaf hier wordt het echt natte grond, er liggen wel behoorlijk wat rotsen in dus je kunt er nog redelijk “droog” overheen. Maar op een gegeven moment zie ik alleen nog maar water met een beetje gras/mos erin. Ik zie geen pad meer (ligt aan mij want Dennis ziet het wel en er staan ook paaltjes om de route aan te geven, dus we weten dat we goed zitten, maar dit is niet normaal meer). In een soort van lichte paniek spetter ik achter Dennis aan, die op mij staat te wachten op een rotsblok. Dit was een soort breekpunt, modder of niet ik stamp er gewoon doorheen! Gelukkig wordt het pad daarna weer meer pad en zie ik welke kant ik op moet. Het laatste stuk loopt over houten bielsen en vlonders tot de vogelspot plek. Ondanks de ondergrond is het wel een hele mooie omgeving, met verschillende facetten. Een stuk flink begroeid, een stuk openvlakte en een stuk rotsen. We kwamen echter ook om verschillende dieren te zien waaronder vogels… Maar aan de uitwerpselen naast en soms op het pad te zien, moeten er ook iets van grazers in de buurt zijn en iets van hertachtige. Niets van dit alles hebben we gezien…. De hopen stront was voor 1 persoon waarschijnlijk zo uitnodigend dat hij/zij het voorbeeld heeft gevolgd en netjes zijn witte tissue erbij achter heeft gelaten…

Na 2,5 uur ploeteren komen we moe, maar voldaan terug bij de auto. Vanuit hier rijden we door naar het volgende hotel, we stoppen nog even bij de supermarkt voor een lunch die we lekker buiten opeten, want het is vandaag heerlijk weer. Beetje fris, maar een lekker zonnetje.
Het hotel ligt (net als het vorige) in een ski gebied. De route ernaar toe is dan ook mooi en wisselend van natuur. Van bebost, naar een soort maanlandschap met alleen maar rotsen en wat gras. We overnachten in het Radisson Blu Resort. Door de naam (en de vorige 2 hotels) had ik eigenlijk een redelijk hoge verwachting (FOUT!). Echter is het een wat verouderd hotel, op zich een nette kamer, netjes schoon, dus niets mis mee maar de inrichting en uitstraling is vanuit het jaar kruik. We hebben echter het vermoede dat de gemiddelde bezoeker zich er prima thuis voelt, aangezien de gemiddelde leeftijd geschat zo rond de 80 ligt…. We zaten in het restaurant voor het avondeten en we hadden een buffet. Om half 8 komt er echt een buslading ouderen binnen waarvan zeker de helft nog geen stoel of tafel gezien heeft, maar direct in de rij bij het buffet ging staan. Was heel grappig om te zien. Ik stond bij het toetjes buffet even rustig uit te kiezen welke ik op wilde scheppen en er stond er een achter mij die het allemaal maar te lang vond duren. Ik weet niet wat ze tegen me zei (want ik versta er nog steeds geen snars van), maar het was duidelijk dat ik maar even op moest schieten, zodat zij op kon scheppen. Het eten was erg lekker (en de toetjes ook ;-)).